Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Si longus, levis dictata sunt.

Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;

Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?

Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Satis est ad hoc responsum.

Se dicere inter honestum et turpe nimium quantum, nescio quid inmensum, inter ceteras res nihil omnino interesse. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Bonum patria: miserum exilium.

Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Tecum optime, deinde etiam cum

mediocri amico. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.

Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Bestiarum vero nullum iudicium puto. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Duo Reges: constructio interrete.

Quod quidem nobis non saepe contingit. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;

Atque etiam valítudinem, vires, vacuitatem doloris non propter utilitatem solum, sed etiam ipsas propter se expetemus. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Consequens enim est et post oritur, ut dixi.

Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Quis hoc dicit? Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Que Manilium, ab iisque M.