Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Sit enim idem caecus, debilis. Erat enim res aperta. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?

Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.

Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Bork Ostendit pedes et pectus. Bork Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis?

In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Quid iudicant sensus? Sed residamus, inquit, si placet. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Dolor ergo, id est summum malum, metuetur

semper, etiamsi non aderit; Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An hoc usque quaque, aliter in vita? Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Duo Reges: constructio interrete. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;

Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum.

Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Sint modo partes vitae beatae. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Memini me adesse P. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.

Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Si enim ad populum me vocas, eum. Negare

non possum. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;