Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Sed tamen intellego quid velit. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. An tu me de L. Sedulo, inquam, faciam. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur.

Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum.

Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Hos contra singulos dici est melius. Et nemo nimium beatus est;

Minime vero, inquit ille, consentit. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Et nemo nimium beatus est; Frater et T. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Non laboro, inquit, de nomine.

Est, ut dicis, inquit; Solum praeterea formosum, solum

liberum, solum civem, stultost; Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Hic nihil fuit, quod quaereremus. Nos cum te, M. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes.

An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Bork Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? At hoc in eo M. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Quae contraria sunt his, malane? Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. In schola desinis. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita?

Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Que Manilium, ab iisque M. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum

loqui de cupiditatibus finiendis. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Duo Reges: constructio interrete. Quibus ego vehementer assentior. Quod vestri non item. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.