Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Duo Reges: constructio interrete. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Sedulo, inquam, faciam. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Tu quidem reddes; Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Recte, inquit, intellegis.

Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Non semper, inquam; Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?

Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Tum ille: Ain tandem? Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Si ad corpus pertinentibus, rationes tuas te video compensare cum istis doloribus, non memoriam corpore perceptarum voluptatum;

Bork Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Nos commodius agimus. Quis est, qui non

oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Quid de Platone aut de Democrito loquar? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Non igitur bene.

Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit. Haec dicuntur fortasse ieiunius; Dat enim intervalla et relaxat. Igitur ne dolorem quidem. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Et quod est munus, quod opus sapientiae? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Falli igitur possumus.

Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Hunc ipsum Zenonis aiunt esse finem declarantem illud, quod a te dictum est, convenienter naturae vivere. Pauca mutat vel plura sane; Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Sed quod proximum fuit non vidit. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Cur, nisi quod turpis oratio est? Itaque nostrum

est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.