Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Hic ambiguo ludimur. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Aberat omnis dolor, qui si adesset, nec molliter ferret et tamen medicis plus quam philosophis uteretur. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. At multis malis affectus. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.

Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Conferam avum tuum Drusum cum C. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Nulla erit controversia.

Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a te dicta sunt refellentem. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. An haec ab eo non dicuntur? Quid interest, nisi quod ego res

notas notis verbis appello, illi nomina nova quaerunt, quibus idem dicant? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?

At enim hic etiam dolore. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Oratio me istius philosophi non offendit; Quae est igitur causa istarum angustiarum? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.

Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Quare attende, quaeso. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Verum hoc idem saepe faciamus. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio.

De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Bork Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non

intellego? Duo Reges: constructio interrete.

Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. At ego quem huic anteponam non audeo dicere;

Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium.