Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Ut id aliis narrare gestiant? An hoc usque quaque, aliter in vita? Illa tamen simplicia, vestra versuta. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.

Praeterea et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a voluptate aut a dolore. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Ut aliquid scire se gaudeant? Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?

Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Sed tamen intellego quid velit. Eademne, quae restincta siti? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Bork Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Satis est ad hoc responsum. Multa sunt dicta ab

antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Sed quod proximum fuit non vidit. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Ubi ut eam caperet aut quando? Duo Reges: constructio interrete. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;

Si longus, levis. Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.

Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Collatio igitur ista te nihil iuvat. Bork Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam,

sententiam sequi nos censes oportere? Facillimum id quidem est, inquam. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Quo modo autem philosophus loquitur? Consequens enim est et post oritur, ut dixi.