Animadverti, ínquam, te isto modo paulo ante ponere, et scio ab Antiocho nostro dici sic solere; Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Si longus, levis; Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;

Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Duo Reges: constructio interrete. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Ego vero isti, inquam, permitto. Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Indicant pueri,

in quibus ut in speculis natura cernitur.

Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. At hoc in eo M. Bork Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis.

Si longus, levis. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;

Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Sed

eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Sin autem ad animum, falsum est, quod negas animi ullum esse gaudium, quod non referatur ad corpus. Quo tandem modo?

Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Restatis igitur vos; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;