Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Quod quidem iam fit etiam in Academia. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Duo Reges: constructio interrete. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Nam de isto magna dissensio est. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene.

Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Urgent tamen et nihil remittunt. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Quae duo sunt, unum facit. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? At multis malis affectus. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;

Hoc non est positum in nostra actione. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Quae cum dixisset, finem ille. Rationis enim

perfectio est virtus;

Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.

Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.

Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Quo studio cum satiari non possint, omnium ceterarum rerum obliti níhil abiectum, nihil humile cogitant; Mihi enim satis est, ipsis non satis. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.

Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Teneo, inquit, finem illi videri nihil

dolere. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem?

Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum; Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens.