Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Quis enim redargueret? Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.

Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? An hoc usque quaque, aliter in vita?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.

Duo Reges: constructio interrete. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Tria genera bonorum; Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.

Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Iam in altera philosophiae parte. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Suo genere perveniant ad extremum;

Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Non igitur bene. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Utrum igitur percurri omnem Epicuri disciplinam placet an de una voluptate quaeri, de qua omne certamen est? Quem quidem vos, cum improbis poenam proponitis, inpetibilem facitis, cum sapientem semper boni plus habere vultis, tolerabilem. Bork Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala?

Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Refert tamen, quo modo. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Quod vestri quidem vel optime disputant, nihil opus esse eum, qui philosophus futurus sit, scire litteras.

Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.

Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quid enim tanto opus est

instrumento in optimis artibus comparandis? Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.