Bork Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. At iam decimum annum in spelunca iacet. Deprehensus omnem poenam contemnet. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Videsne quam sit magna dissensio?

Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Restinguet citius, si ardentem acceperit. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. At enim hic etiam dolore. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

Quo tandem modo? Sed residamus, inquit, si placet. Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare?

Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Quare si potest esse beatus is, qui est in asperis reiciendisque rebus, potest is quoque esse. Eaedem res maneant alio modo. Quae cum dixisset, finem ille. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. At coluit ipse amicitias. Duo Reges: constructio interrete. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Effluit igitur voluptas corporis et

prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi.

Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Dici enim nihil potest verius. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Facete M. Si longus, levis dictata sunt. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.

Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit.

Eadem nunc mea adversum te oratio est. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Refert tamen, quo modo. Videsne quam sit magna dissensio? Non semper, inquam; Bork Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari

virum vetant in dolore. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus.

Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum; Comprehensum, quod cognitum non habet?