Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Bork

At enim sequor utilitatem. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Duo Reges: constructio interrete.

Quis istud possit, inquit, negare? Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quae cum dixisset, finem ille. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

Et quod est munus, quod opus sapientiae? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Invidiosum nomen

est, infame, suspectum. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus.

Nulla erit controversia. Bork Tamen a proposito, inquam, aberramus. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Quare conare, quaeso.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Quis Aristidem non mortuum diligit? Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;

Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;

Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Recte, inquit, intellegis. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Quid me istud rogas? Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?