Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Idemne, quod iucunde? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Quid enim? Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;

Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Bork

Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Bork Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Sed ad bona praeterita redeamus. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

Quod iam a me expectare noli. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a

censore opprimenda est. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Quam si explicavisset, non tam haesitaret.

Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Sed ad illum redeo. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Quae cum essent dicta, discessimus. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Minime vero, inquit ille, consentit. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?

Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Cave putes quicquam esse verius. Collatio igitur ista te nihil iuvat. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Itaque

primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Sit sane ista voluptas.

Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Duo Reges: constructio interrete. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.

Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Ea possunt paria non esse. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Age, inquies, ista parva sunt. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.

At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Cui Tubuli nomen odio non est? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Quod cum dixissent, ille contra. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.