Ita prorsus, inquam; Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Sedulo, inquam, faciam. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Cur id non ita fit? Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.

Mihi enim satis est, ipsis non satis. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Minime vero, inquit ille, consentit. Itaque his sapiens semper vacabit.

Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.

Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Quis negat? Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus; Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Quid est igitur, inquit, quod requiras? Ac

ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Quae duo sunt, unum facit. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Sed ad illum redeo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Qui est in parvis malis. Duo Reges: constructio interrete. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis.

Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quid de Platone aut de Democrito loquar? Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Ecce aliud simile dissimile. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Paria sunt igitur. Cur haec eadem Democritus? Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.

Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc,

quam dico. Velut ego nunc moveor. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.