Haec qui audierit, ut ridere non curet, discedet tamen nihilo firmior ad dolorem ferendum, quam venerat. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Scaevolam M. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Ut aliquid scire se gaudeant? Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte.

Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.

Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus.

Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quod quidem iam fit etiam in Academia.

Duo Reges: constructio interrete. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus

eriperes P. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Quid adiuvas? Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Cur, nisi quod turpis oratio est? Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Recte dicis;

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Deprehensus omnem poenam contemnet. Hic ambiguo ludimur. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Cave putes quicquam esse verius.

Quis istud possit, inquit, negare? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.

Utrum igitur percurri omnem Epicuri disciplinam placet an de una voluptate quaeri, de qua omne certamen est? Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute. Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Sed ad bona praeterita redeamus. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.