Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Prioris generis est docilitas, memoria; Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Venit ad extremum; Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.

Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Cuius tanta tormenta sunt, ut in iis beata vita, si modo dolor summum malum est, esse non possit. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.

De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Urgent tamen et nihil remittunt. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Primum divisit ineleganter; In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quid enim possumus hoc agere divinius? Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Simus igitur contenti his. Peccata paria. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio

fuit, quam videmus. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. At iste non dolendi status non vocatur voluptas.

Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Deprehensus omnem poenam contemnet. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Paria sunt igitur.

Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. At iam decimum annum in spelunca iacet. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere?

Conferam avum tuum Drusum cum C. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Suo genere perveniant ad extremum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Bork Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Duo Reges: constructio interrete. Vadem te ad mortem

tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Idemne, quod iucunde?

Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quid enim possumus hoc agere divinius? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Ad eos igitur converte te, quaeso.