Memini me adesse P. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Itaque contra est, ac dicitis;

Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Nam quid possumus facere melius?

Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Quis est tam dissimile homini. Quae cum essent dicta, discessimus.

Haeret in salebra. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit?

Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Dat enim intervalla et relaxat. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Scisse enim te quis

coarguere possit? Cur id non ita fit? Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Duo Reges: constructio interrete. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. A mene tu? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Nam quid possumus facere melius? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.

Bonum incolumis acies: misera caecitas. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Hanc in motu voluptatem -sic enim has suaves et quasi dulces voluptates appellat-interdum ita extenuat, ut M. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Quibus ego vehementer assentior. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quippe: habes enim a rhetoribus;

Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium

voluptatis repudiandum. Quid censes in Latino fore? Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest.