Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Quid ergo? Poterat autem inpune; Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus.

Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia.

Non est igitur summum malum dolor. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?

Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur,

luxuriae licentiam pollicetur. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Duo Reges: constructio interrete. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Inquit, dasne adolescenti veniam? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Mihi enim satis est, ipsis non satis.

Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Venit ad extremum; Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Si longus, levis. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Stoici scilicet.

Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Hoc dictum in una re latissime patet, ut in

omnibus factis re, non teste moveamur. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.

Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est; Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Praeteritis, inquit, gaudeo. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;