Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Nos commodius agimus. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset.

Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Tum mihi Piso: Quid ergo? Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem?

Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.

In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Nihil enim arbitror esse magna laude dignum, quod te praetermissurum credam aut mortis aut doloris metu.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Paria sunt igitur. Summae mihi videtur inscitiae. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura

inchoatum. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Duo Reges: constructio interrete. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat?

Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?

Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Equidem e Cn. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur.

Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Bork Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Non laboro, inquit, de nomine. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;