Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Et si in ipsa gubernatione neglegentia est navis eversa, maius est peccatum in auro quam in palea. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Cur id non ita fit? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Sed quid sentiat, non videtis. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?

Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.

Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.

Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non risu potius quam oratione eiciendum? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Quae cum

dixisset, finem ille. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Duo Reges: constructio interrete. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Tanta vis admonitionis inest in locis;

Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Omnia peccata paria dicitis. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem.

Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.

Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Quorum altera prosunt, nocent altera. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Sed quot homines, tot sententiae;

Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Non laboro, inquit, de nomine. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;