Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Duo Reges: constructio interrete. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Sed plane dicit quod intellegit. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.

Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; At hoc in eo M. Quae cum essent dicta, discessimus. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Scisse enim te quis coarguere possit? Omnia peccata paria dicitis. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Sine ea

igitur iucunde negat posse se vivere? Bork Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;

Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Quippe: habes enim a rhetoribus; Ratio quidem vestra sic cogit. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate.

Proclivi currit oratio. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Iam contemni non poteris. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Praeterea et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a voluptate aut a dolore. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Multa sunt dicta ab antiquis de

contemnendis ac despiciendis rebus humanis;