Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Amicitiae vero locus ubi esse potest aut quis amicus esse cuiquam, quem non ipsum amet propter ipsum? Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere.

Sed quae tandem ista ratio est? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Nemo igitur esse beatus potest. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;

Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Hoc non est positum in nostra actione. Fortemne possumus dicere

eundem illum Torquatum? Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari.

Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Et nemo nimium beatus est; In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Sed nimis multa. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Vide, quaeso, rectumne sit. Nonne odio multos dignos putamus, qui quodam motu aut statu videntur naturae legem et modum contempsisse? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Pugnant Stoici cum Peripateticis. Quae cum dixisset, finem ille. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? At certe gravius.

Satisne igitur videor vim verborum tenere, an sum etiam nunc vel Graece loqui vel Latine docendus? Nam ante Aristippus, et ille melius. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum?

Bonum integritas corporis: misera debilitas. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Bork Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. In motu et in statu corporis nihil inest, quod

animadvertendum esse ipsa natura iudicet? An potest cupiditas finiri? Bork Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.

Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae contraria sunt his, malane? Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Duo Reges: constructio interrete. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.