Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere.

Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

Sed ego in hoc resisto; Sint ista Graecorum; Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?

Magno hic ingenio, sed res se tamen sic habet, ut nimis imperiosi philosophi sit vetare meminisse. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod

Zeno commutare gestiret. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.

Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Nulla erit controversia. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Aberat omnis dolor, qui si adesset, nec molliter ferret et tamen medicis plus quam philosophis uteretur. Bork Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Sin aliud quid voles, postea. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.

Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Deinde dolorem quem maximum? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Duo Reges: constructio

interrete. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Equidem e Cn.

Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Illi enim inter se dissentiunt. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Zenonem roges; Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?

At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Bork Quis est tam dissimile homini. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.