Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Quae rursus dum sibi evelli ex ordine nolunt, horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Duo Reges: constructio interrete. Sed ad bona praeterita redeamus. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.

Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.

Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur;

Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quae cum essent dicta, discessimus.

Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Sic enim censent, oportunitatis esse beate

vivere. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Nos commodius agimus.

A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Erit enim mecum, si tecum erit. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.

Bork Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Sed quae tandem ista ratio est? Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Nemo igitur esse beatus potest.