Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Proclivi currit oratio. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.

Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens, sapientem esse non esse ad beate vivendum satis. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Sed ad bona praeterita redeamus. An haec ab eo non dicuntur? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.

Cave putes quicquam esse verius. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Quae cum dixisset, finem ille. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Haec dicuntur inconstantissime. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris,

divitiae, valitudo;

Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Gerendus est mos, modo recte sentiat. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.

Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.

Facile pateremur, qui etiam nunc agendi aliquid discendique causa prope contra naturam vígillas suscipere soleamus. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis, ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Mihi enim satis est, ipsis non satis.

Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Easdemne res? Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas, et, si utilitas amicitiam constituet, tollet eadem. Tubulo putas dicere?

Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Tubulo putas dicere? Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Bork Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Graecum enim

hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dici enim nihil potest verius. Sed ad illum redeo. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. An hoc usque quaque, aliter in vita? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic partes quoque sui caras suo genere laudabiles. Duo Reges: constructio interrete. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.