Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.

At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Si longus, levis.

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Et non ex maxima parte de tota iudicabis? De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Ut ad minora veniam, mathematici, poëtae, musici, medici denique ex hac tamquam omnium artificum officina profecti sunt. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina.

Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?

Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Plane

idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat.

Ita prorsus, inquam; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

Ubi ut eam caperet aut quando? Haeret in salebra. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Nos commodius agimus. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Magna laus. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Idemne, quod iucunde? Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.

Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Illi enim inter se dissentiunt. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Cur deinde Metrodori liberos commendas?

Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Septem autem

illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Videsne quam sit magna dissensio? Istic sum, inquit. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Duo Reges: constructio interrete. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.