Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Duo Reges: constructio interrete. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Tum ille: Ain tandem? Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure.

Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Restatis igitur vos; Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?

Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.

Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Si longus, levis dictata sunt. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit.

Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Introduci enim virtus nullo modo potest, nisi omnia, quae leget quaeque reiciet, unam referentur ad summam. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne

refers? Bonum incolumis acies: misera caecitas. Ego vero isti, inquam, permitto. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Nam de isto magna dissensio est.

Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Si enim ad populum me vocas, eum. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Id enim natura desiderat. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.

Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.

Maximus dolor, inquit, brevis est. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Idemne, quod iucunde? Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute in causis videre soleat quae res agatur.

Avaritiamne minuis? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Perge porro; Quaerimus enim finem bonorum.

Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico

voluptatem, quod ille don. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum?