Sed ille, ut dixi, vitiose. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.

Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Duo Reges: constructio interrete. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Hoc sic expositum dissimile est superiori.

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit. Minime vero, inquit ille, consentit. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Bonum negas esse

divitias, praeposìtum esse dicis?

Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis.

Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?

Qui est in parvis malis. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Explanetur igitur. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.

Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Quam multa vitiosa! summum enim bonum et malum vagiens puer utra voluptate diiudicabit, stante an movente? Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?

Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;

Nemo igitur esse beatus potest. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;