Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quibus ego vehementer assentior. Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Quod cum dixissent, ille contra. Sed residamus, inquit, si placet.

Bork Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Tuum credibile?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Haec dicuntur inconstantissime. Sed haec in pueris; Quo modo autem philosophus loquitur? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Poterat autem inpune; Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant. Sit enim idem caecus, debilis. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Optime, inquam. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Is es profecto tu. Dempta enim aeternitate nihilo beatior

Iuppiter quam Epicurus;

Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Bork Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Ea possunt paria non esse. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Sedulo, inquam, faciam. Quae duo sunt, unum facit. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.

Tuum credibile? Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Eadem nunc mea adversum te oratio est. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Idemne, quod iucunde? Quae est igitur causa istarum angustiarum?

Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Hic ego: Pomponius quidem, inquam,

noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Nemo igitur esse beatus potest. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Cave putes quicquam esse verius.

Maximus dolor, inquit, brevis est. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.