Murenam te accusante defenderem. Laboro autem non sine causa; Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Desideraret enim valitudinem, vacuitatem doloris, appeteret etiam conservationem sui earumque rerum custodiam finemque, sibi constitueret secundum naturam vivere. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Eadem nunc mea adversum te oratio est. At multis malis affectus. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Nunc reliqua videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere aliquid vis aut nos iam longiores sumus. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Si longus, levis; Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;

Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Sed ille, ut dixi, vitiose. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Oratio me istius philosophi non offendit; Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Duo Reges: constructio interrete. Quid

enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum.

Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Bork Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine;

Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Tu quidem reddes; Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Si enim ad populum me vocas, eum. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus.

Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Sed quot homines, tot sententiae; Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?

Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?