Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere.

Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-.

Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. In parvis enim saepe, qui nihil eorum cogitant, si quando iis ludentes minamur praecipitaturos alicunde, extimescunt. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Aliter autem vobis placet. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Paria sunt igitur. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum.

Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni?

Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Disserendi artem nullam habuit. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Nunc haec

primum fortasse audientis servire debemus. Sed fac ista esse non inportuna; Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Duo Reges: constructio interrete. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Sin aliud quid voles, postea. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Satis est ad hoc responsum. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus.

Quae est igitur causa istarum angustiarum? Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Minime vero, inquit ille, consentit. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Bork Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros.

Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? An hoc usque quaque, aliter in vita? Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane.

Gerendus est mos, modo recte sentiat. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quare ad ea primum, si videtur; Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Quae cum

ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Recte, inquit, intellegis. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Cur post Tarentum ad Archytam?