Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quonam, inquit, modo? Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Qualem igitur hominem natura inchoavit? Quid censes in Latino fore?

Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. An hoc usque quaque, aliter in vita? Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.

Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Magna laus. An hoc usque quaque, aliter in vita? Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.

Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur;

Suo enim quisque studio maxime ducitur. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; An potest cupiditas finiri? Quod cum dixissent, ille contra. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Id est

enim, de quo quaerimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si longus, levis dictata sunt. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;

Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.

Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Duo Reges: constructio interrete. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Hoc tu nunc in illo probas. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Portenta haec esse dicit,

neque ea ratione ullo modo posse vivi; De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari.

Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Sint ista Graecorum; An hoc usque quaque, aliter in vita? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.