Ego vero isti, inquam, permitto. Ne discipulum abducam, times. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Quippe: habes enim a rhetoribus; Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;

Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Hoc non est positum in nostra actione. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Oratio me istius philosophi non offendit;

Praeteritis, inquit, gaudeo. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium.

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.

Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Atque adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset, quam ob rem a superiorum auctoritate discederet. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Quod

si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.

Comprehensum, quod cognitum non habet? Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; At eum nihili facit; Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.

Certe non potest. Explanetur igitur. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Duo Reges: constructio interrete. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?

Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Eadem nunc mea adversum te oratio est. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.

Egone quaeris, inquit, quid sentiam? At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? At iam decimum annum in spelunca iacet. Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Non quam nostram quidem,

inquit Pomponius iocans; Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis.