Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.

Bork Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Non semper, inquam; Rationis enim perfectio est virtus;

Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Nihil enim hoc differt. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Sed ego in hoc resisto;

Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Ea possunt paria non esse. Bonum integritas corporis: misera

debilitas. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest.

An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.

Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Bork Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quid de Platone aut de Democrito loquar? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Bork

Non risu potius quam oratione eiciendum? Quis istum dolorem timet? Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Non potes, nisi retexueris illa. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ubi ut eam caperet aut quando? Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Dici enim nihil potest verius. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad

Pericli sepulcrum accederem. Duo Reges: constructio interrete. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.