Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Zenonis est, inquam, hoc Stoici.

Illi enim inter se dissentiunt. Nulla erit controversia. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. At eum nihili facit; Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Sint modo partes vitae beatae.

In contemplatione et cognitione posita rerum, quae quia deorum erat vitae simillima, sapiente visa est dignissima. Verum esto; Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?

Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Sensibus enim ornavit ad res percipiendas idoneis, ut nihil aut non multum adiumento ullo ad suam confirmationem indigerent; Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Ita multo

sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.

Sed ille, ut dixi, vitiose. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.

Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Summus dolor plures dies manere non potest? Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Sed videbimus. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Respondeat totidem verbis. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur.

Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Duo Reges: constructio interrete. Duarum enim vitarum nobis

erunt instituta capienda. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Nunc agendum est subtilius. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.

Praeteritis, inquit, gaudeo. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Bork Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Deinde dolorem quem maximum? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.