Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Quod quidem iam fit etiam in Academia. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Sed hoc sane concedamus. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Eadem nunc mea adversum te oratio est. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Inde igitur, inquit, ordiendum est. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala?

Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Eam stabilem appellas. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;

Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Ubi ut eam caperet aut quando? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Ego vero isti, inquam,

permitto.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.

Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Quis hoc dicit? Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Perge porro; Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

Pauca mutat vel plura sane; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Bork Duo Reges: constructio interrete.

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Minime vero, inquit ille, consentit. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.

De quibus cupio scire quid sentias. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est.

Sed quot homines, tot sententiae; Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Summus dolor plures dies manere non potest? Quis est tam dissimile homini. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Age, inquies, ista parva sunt.