Odium autem et invidiam facile vitabis. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. A mene tu? Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?

Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Facillimum id quidem est, inquam. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;

Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Sed ad illum redeo. Duo Reges: constructio interrete. Cyrenaici quidem non recusant; Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Sedulo, inquam, faciam.

Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen

divitiarum.

Ea possunt paria non esse. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.

Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Paria sunt igitur. Haec dicuntur inconstantissime. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit.

Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Mihi enim satis est, ipsis non satis. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.

Duarum enim vitarum

nobis erunt instituta capienda. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Numquam facies. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?