Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Numquam facies. Tu quidem reddes; Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Minime vero istorum quidem, inquit. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Sed quae tandem ista ratio est? Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno?

Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. At iam decimum annum in spelunca iacet.

Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.

Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Zenonem roges; Cur iustitia laudatur? Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Hoc

est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Si longus, levis.

Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Facile pateremur, qui etiam nunc agendi aliquid discendique causa prope contra naturam vígillas suscipere soleamus. Verum audiamus. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?

Quid sequatur, quid repugnet, vident. Urgent tamen et nihil remittunt. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.

Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere.

Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Quae animi affectio suum

cuique tribuens atque hanc, quam dico.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At hoc in eo M. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Duo Reges: constructio interrete.