Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quid censes in Latino fore? Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.

Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Summus dolor plures dies manere non potest? At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Nihil ad rem! Ne sit sane; At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Quid est enim aliud esse versutum? Memini vero, inquam; Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum.

Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Quid de Pythagora? Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est,

nunc quidem hactenus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Duo Reges: constructio interrete. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Sed fac ista esse non inportuna; Quae duo sunt, unum facit. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari. Rem unam praeclarissimam omnium maximeque laudandam, penitus viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius adumbrata opinione laetentur? Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest.

Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Nullis enim partitionibus, nullis definitionibus utuntur ipsique dicunt ea se modo probare, quibus natura tacita adsentiatur. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae

Peripatetici, verba. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?

Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Memini vero, inquam; Quid de Platone aut de Democrito loquar? At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere?

Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

De vacuitate doloris eadem sententia erit. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Sed tamen intellego quid velit. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.