Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Ego vero isti, inquam, permitto. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?

Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Nam de isto magna dissensio est. Primum divisit ineleganter; Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.

Bork Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Immo alio genere; An hoc usque quaque, aliter in vita? Si enim ad populum me vocas, eum. Sin aliud quid voles, postea. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Numquam facies. Est, ut dicis, inquit;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis Aristidem non mortuum diligit? Nullis enim partitionibus, nullis definitionibus utuntur ipsique dicunt ea se modo probare, quibus natura tacita adsentiatur. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Duo Reges: constructio interrete. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Res enim concurrent contrariae.

Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. An tu me de L. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Hic nihil fuit, quod quaereremus. Sine ea igitur iucunde negat posse se

vivere?

Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Bestiarum vero nullum iudicium puto. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.

Sed haec nihil sane ad rem; Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.

Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Sedulo, inquam, faciam. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere.

Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Age sane, inquam. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Nunc vides, quid faciat. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Cur post Tarentum ad Archytam? Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. An ea, quae per

vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?