Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Et quidem, inquit, vehementer errat; Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.

Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Nunc agendum est subtilius. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Iam contemni non poteris. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Non semper, inquam; Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Mihi enim satis est, ipsis non satis. Scrupulum, inquam, abeunti; Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Conferam avum tuum Drusum cum C. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Si longus, levis; Quid est enim aliud esse versutum? Eadem nunc mea adversum te oratio est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit.

Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. De quibus cupio scire quid sentias. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Duo Reges: constructio interrete. Si enim ad populum me vocas, eum. Sit enim idem caecus, debilis. Ut aliquid scire se gaudeant? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo.

Bork Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.

Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Sed quid sentiat, non videtis. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Primum

Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. At coluit ipse amicitias. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.

Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. At hoc in eo M. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?