Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Bork

Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Duo Reges: constructio interrete. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.

Sint modo partes vitae beatae. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quae cum essent dicta, discessimus. Bork

Sed

emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Id enim natura desiderat. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. At enim hic etiam dolore. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.

Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. De quibus cupio scire quid sentias. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.

Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Ea possunt paria non esse. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Istic sum, inquit. Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Tum ille: Ain tandem?

Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Nihil est enim, de quo aliter tu sentias atque ego, modo

commutatis verbis ipsas res conferamus. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Suo enim quisque studio maxime ducitur.

Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Dici enim nihil potest verius. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. An obliviscimur, quantopere in audiendo in legendoque moveamur, cum pie, cum amice, cum magno animo aliquid factum cognoscimus? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?