Et quod est munus, quod opus sapientiae? Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Ac tamen hic mallet non dolere. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Duo Reges: constructio interrete. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Sed fac ista esse non inportuna;

Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Sed quid sentiat, non videtis. Sed fortuna fortis; Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Cui Tubuli nomen odio non est? Sit enim idem caecus, debilis. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Bonum incolumis acies: misera caecitas. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Qui si omnes veri erunt, ut Epicuri ratio docet, tum denique poterit aliquid cognosci et percipi. Quaerimus enim finem bonorum. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?

Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Equidem, sed audistine modo de Carneade? Quae animi affectio suum cuique tribuens atque

hanc, quam dico. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Negare non possum. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse?

Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Non risu potius quam oratione eiciendum? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Utilitatis causa amicitia est quaesita. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.

At iam decimum annum in spelunca iacet. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

Introduci enim virtus nullo modo potest, nisi omnia, quae leget quaeque reiciet, unam referentur ad summam. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis, ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius

anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.

Conferam avum tuum Drusum cum C. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit?