Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Quis Aristidem non mortuum diligit? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.

Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Si enim ad populum me vocas, eum. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Equidem e Cn. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus.

Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Nam de isto magna dissensio est. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.

Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed

animalis. At iam decimum annum in spelunca iacet. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Quis Aristidem non mortuum diligit? Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur.

Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Age, inquies, ista parva sunt. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Duo Reges: constructio interrete.

Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Pauca mutat vel plura sane; Miserum hominem! Si dolor

summum malum est, dici aliter non potest. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Immo videri fortasse. Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae.

Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;