Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quibus ego vehementer assentior. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis.

Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. A mene tu? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus.

Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda.

Hic ambiguo ludimur. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Id Sextilius factum negabat. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Rationis enim perfectio est virtus;

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Primum

quid tu dicis breve? Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est.

Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Sed quot homines, tot sententiae; Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Prioris generis est docilitas, memoria; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Quo modo autem philosophus loquitur?

Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.

Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Ratio quidem vestra sic cogit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere

Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Cave putes quicquam esse verius. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Duo Reges: constructio interrete. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet.