Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit;

Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Hoc sic expositum dissimile est superiori. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Falli igitur possumus. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Age, inquies, ista parva sunt. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Bork Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.

Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Bork Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Quippe: habes enim a rhetoribus;

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Et quidem, inquit, vehementer errat; Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.

Si longus, levis. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Dici enim nihil potest verius. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est.

Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?

Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Nam illud vehementer repugnat, eundem

beatum esse et multis malis oppressum.

Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Tria genera bonorum; Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Duo Reges: constructio interrete. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.