Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Si enim ad populum me vocas, eum. Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime.

Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Quae duo sunt, unum facit. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.

Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Age, inquies, ista parva sunt. Esse enim, nisi eris, non potes. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.

At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Quis istud possit, inquit, negare?

Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Quis istud possit, inquit, negare? Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Sed ad bona praeterita redeamus. Deque his

rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Quare attende, quaeso.

Quid de Platone aut de Democrito loquar? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Quis est tam dissimile homini.

Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Ita prorsus, inquam; Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quid dubitas igitur mutare principia naturae?

Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? An tu me de L. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Duo Reges: constructio interrete. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Odium autem et invidiam facile vitabis. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Nihil sane. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;