Itaque his sapiens semper vacabit. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? An hoc usque quaque, aliter in vita? Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Hic nihil fuit, quod quaereremus.

Ea possunt paria non esse. An hoc usque quaque, aliter in vita? Et quod est munus, quod opus sapientiae? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Duo Reges: constructio interrete. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Multa sunt

dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Quid de Platone aut de Democrito loquar? Bork Cur haec eadem Democritus? Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat?

Hoc non est positum in nostra actione. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Quam multa vitiosa! summum enim bonum et malum vagiens puer utra voluptate diiudicabit, stante an movente?

Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Ille incendat? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Quare attende, quaeso. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quae duo sunt, unum facit. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. At iam decimum annum in spelunca iacet.

Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quo tandem modo? Bork Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Tollenda est atque extrahenda radicitus. De hominibus dici non necesse est. Collatio igitur ista te nihil iuvat. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod

reprehendat. Age, inquies, ista parva sunt. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Hoc est non dividere, sed frangere. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus.