Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Quid ergo? Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim.

Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.

Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.

Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Quod quidem iam fit etiam in Academia. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Si enim ad populum me vocas, eum. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Quid, quod res alia tota est? Duo Reges: constructio interrete. Bonum valitudo: miser morbus. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut

adolescentulus eriperes P. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Sin aliud quid voles, postea.

At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;

Tanta vis admonitionis inest in locis; Si quae forte-possumus. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.

Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? An nisi populari fama? Id Sextilius factum negabat.

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere.