Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Dat enim intervalla et relaxat. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Illi enim inter se dissentiunt.

Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.

Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. At multis se probavit. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.

Maximus dolor, inquit, brevis est. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Et si in ipsa gubernatione neglegentia est navis eversa,

maius est peccatum in auro quam in palea. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Quare conare, quaeso. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Tu quidem reddes; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Bork Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?

Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Non laboro, inquit, de nomine. Quorum altera prosunt, nocent altera. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. At hoc in eo M. Nemo igitur esse beatus potest. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Quid de Pythagora? Nemo igitur esse beatus potest. Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Sed tamen intellego quid velit. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Duo Reges: constructio interrete. Ut id aliis narrare gestiant? Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Quae hic rei publicae

vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.

Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Eam stabilem appellas. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Qui est in parvis malis. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus.