Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?

Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno?

Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Efficiens dici potest. Immo alio genere; Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod vestri quidem vel optime disputant, nihil opus esse eum, qui philosophus futurus sit, scire litteras. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Si enim ad populum me vocas, eum. Duo Reges: constructio interrete.

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. An eiusdem modi? Bork At enim hic etiam dolore. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere?

Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; At eum nihili facit; Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego

quale sit. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Summus dolor plures dies manere non potest? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Hic nihil fuit, quod quaereremus.

Nam quid possumus facere melius? Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.

Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. At certe gravius. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur.

Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta

praestantia? Itaque ab his ordiamur. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Quid est enim aliud esse versutum? An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.